Feast: Een teken aan de wand: De vernietiging van het gezin
#FOT0501NL
John W. Ritenbaugh (1932-2023)
Given 17-Oct-05
description: (hide)
transcript:
We beginnen deze preek in Jesaja.
Jesaja 1:2-6 Hoort, hemelen, en aarde, neig uw oor, want de HERE spreekt: Ik heb kinderen grootgebracht en opgevoed, maar zij zijn van Mij afvallig geworden. 3 Een rund kent zijn eigenaar en een ezel de krib van zijn meester, maar Israël heeft geen begrip, mijn volk geen inzicht. 4 Wee het zondige volk, de natie, beladen met ongerechtigheid, het gebroed van boosdoeners, de verdorven kinderen. Zij hebben de HERE verlaten, de Heilige Israëls versmaad, zich achterwaarts gewend. 5 Waar wilt gij nog meer geslagen worden, dat gij voortgaat met af te wijken? Het gehele hoofd is ziek, het gehele hart vol krankheid; 6 van de voetzool af tot de schedel is er niets gaaf; wonden, striemen en verse kwetsuren, die niet uitgedrukt zijn noch verbonden noch met olie verzacht.
Ik geloof dat als iemand van ons deze verklaring voor de allereerste keer dat deze door Jesaja werd gegeven, zou horen, we zouden weten dat onze natie binnen één generatie door enorme rampen zou worden getroffen. En, gemeente, dat gebeurde destijds ook. Zij troffen het volk van Juda dat deze verklaring voor de eerste keer hoorde. God houdt Zich aan Zijn woord.
Deze preek heeft zijn ontstaan in mei, toen ik een preek voorbereidde die ik de titel "De dag van Israëls rampspoed" gaf. In die preek merkte ik op dat de Israëlitische volkeren, in tegenstelling tot de heidense volkeren, nog niet door grote milieurampen zijn getroffen. We hebben een aantal orkanen meegemaakt die zware materiële schade aanrichtten, zoals recent Katrina in New Orleans en Rita, maar een tsunami, zoals in december 2004 in Indonesië, heeft onze kusten niet verwoest. Die tsunami doodde 283.000 mensen en vernietigde daarnaast voor miljarden dollars aan gebouwen en infrastructuur.
Hoe kostbaar is eigendom in vergelijking met menselijk leven? Deze twee kunnen niet echt met elkaar vergeleken worden. Eigendom stelt niets voor in vergelijking met menselijk leven. Maar bij wijze van vergelijking, ik geloof dat minder dan twee dagen nadat de orkaan Katrina New Orleans trof, er ergens tussen de 700 en 1000 mensen stierven die in Irak aan een religieus feest deelnamen. Er ontstond paniek in een menigte op een brug over de rivier de Tigris. Ze raakten in paniek toen ze het gerucht hoorden dat een zelfmoordenaar op het punt stond hen aan te vallen. Ze begonnen elkaar te duwen, in het bijzonder tegen de reling van de brug. De reling begaf het en binnen een kwartier kwamen een kleine duizend mensen door verdrinking in de Tigris om het leven.
Hoe kunnen we die 700 tot 1000 mensen die binnen enkele minuten stierven, vergelijken met het overeenkomstige aantal dat in New Orleans in enkele dagen stierf? Daarenboven hadden de Iraki's in hun land ook nog te maken met omstandigheden die grenzen aan een burgeroorlog en ze moeten leven met het vooruitzicht dat ze elk moment dat ze gaan winkelen, naar hun werk gaan, of wat dan ook, door een bomaanslag om het leven kunnen komen.
Kort geleden hadden we een aardbeving in Pakistan die tot nu toe al meer dan 38.000 levens eiste en een groot deel van het land heeft verwoest. Maar ons land is niet getroffen door een vulkaanuitbarsting waarbij grote aantallen doden vielen. Zelfs geen enkel dichtbevolkte Israëlitische stad is door een zware aardbeving getroffen. We hebben enkele droogtes meegemaakt, waardoor oogsten minder opbrachten, maar niet in die mate dat onze economie vernietigend werd aangetast.
Hoe kunnen we deze rampen vergelijken met een aardbeving die op 23 januari 1556 in China plaatsvond en in een oogwenk 830.000 levens eiste? De Chinese regering rapporteerde destijds dat bij een aardbeving op 27 juli 1976 — slechts 29 jaar geleden — officieel 255.000 slachtoffers vielen. Maar mensen die elders in de wereld zulke dingen bijhouden, denken dat de Chinezen logen, omdat ze onder Mao Tse-Toeng iedereen graag de indruk wilden geven dat ze machtig waren en in staat alles wat er gebeurde onder controle te houden. Hun schattingen zijn dat er feitelijk meer dan 600.000 mensen werden gedood.
Op 1 september 1923 was Kanto in Japan het epicentrum van een aardbeving die 144.000 mensen doodde.
Ik verkreeg deze cijfers via een website van Live Science; zij vermeldden nog drie andere aardbevingen die in de vorige eeuw meer dan 200.000 mensen doodden. Wij hebben niets ervaren dat vergelijkbaar is met wat die andere landen hebben meegemaakt.
We kunnen er zeker van zijn dat belangrijke gebeurtenissen van dit type zullen komen, omdat ze zijn geprofeteerd en Amerika geen enkele aanwijzing laat zien van nationaal berouw over de grootschalige immoraliteit die aan alle kanten aanwezig is. Er zijn gedragsrampen en sociale rampen die over het gehele land genomen op de lange duur in omvang veel verwoestender zijn dan enige aardbeving. Laat u zich dus niet bedriegen. Wij ontsnappen niet. Onze rampen vinden op andere gebieden plaats.
Op dit moment in de tijd van onze geschiedenis ervaren in het bijzonder de Verenigde Staten en Brittannië, maar ook andere Israëlitische naties, belangrijke sociale en culturele rampen die aantonen hoe decadent ons nationale karakter is. Deze rampen hebben niet plaatsgevonden met de plotselinge schok en uitwerking van een aardbeving of van een orkaan die een klein gebied van ons land vernietigt, maar historisch bezien hebben ze zich in termen van tijdsverloop met een schokkende snelheid aangediend; zo rapporteren zij die onderzoek doen naar de toekomstige sociale gevolgen van wat zij duidelijk zien gebeuren.
De culturele ramp waar ik in deze "Teken aan de wand" preek over zal spreken, veroorzaakt sociale ontwrichting op een schaal die af en toe bijna net zo groot is als de sociale verwoesting die door een oorlog wordt veroorzaakt. Als natie zouden we kunnen zeggen: "Waarom zouden we zulke rampen het hoofd moeten bieden? Zijn we slechter dan de heidense naties of enig ander volk dat op aarde bestaat?" Het antwoord op die vraag is nee. Aan de oppervlakte zijn we niet slechter dan andere naties, maar (en dit is een geweldig groot "maar") we hebben meer rekenschap aan God af te leggen dan enige andere natie die ooit op aarde heeft bestaan. Heeft ooit enige andere natie zulke geweldige gaven gekregen als in het bijzonder de Verenigde Staten en Brittannië?
Men zou kunnen denken aan onze veelgeroemde economische rijkdom en persoonlijke en politieke vrijheden. Misschien zou u denken aan de gunstige weersomstandigheden en de overvloed aan water. Beseft u dat de Verenigde Staten en Canada samen over veertig procent van al het zoete water op aarde beschikken? U zou kunnen denken aan de minerale bodemschatten of aan onze militaire macht. Maar de grootste gave die ons is gegeven, is dit boek — de bijbel — dat ons rechtstreeks uit de mond van onze Schepper zegt hoe we moeten leven.
Dit boek is in de afgelopen honderd jaar volkomen verworpen en nu moet — daar God duidelijk zegt dat "van hen die veel gegeven is, veel verlangd wordt" — de rekening worden betaald. God is niet alleen maar een God van barmhartigheid, Hij is ook een God van recht. Hij laat het niet op zijn beloop als mensen Zijn wet overtreden en rebelleren tegen Zijn autoriteit. Ze denken dat ze vrijuit zullen gaan, maar dat is niet het geval.
De belangrijkste ramp die duidelijk aangeeft dat de tol wordt geëist, is de vernietiging van het gezin. Op dit gebied van ons nationale leven geeft de historisch snelle vernietiging van het gezin duidelijk bewijs dat er zeker een teken aan de wand staat. We zijn tekortgeschoten en onze dagen als levensvatbare en invloedrijke natie komen op een onthutsende manier tot een eind, omdat de culturele en sociale consequenties immens zijn. Geen enkele natie in de gehele geschiedenis heeft ooit de vernietiging van het instituut dat God schiep als de belangrijkste bouwsteen van de cultuur van Zijn volk, kunnen doorstaan. Het gezin is het eerste instituut dat God — meer dan vierduizend jaar voordat de kerk tot stand kwam — schiep. De openbaring van het onderwijs van de bijbel begint met een huwelijk en het eindigt met een huwelijk.
Genesis 2:21-24 Toen deed de HERE God een diepe slaap op de mens vallen; en terwijl deze sliep, nam Hij een van zijn ribben en sloot haar plaats toe met vlees. 22 En de HERE God bouwde de rib, die Hij uit de mens genomen had, tot een vrouw, en Hij bracht haar tot de mens. 23 Toen zeide de mens: Dit is nu eindelijk been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees; deze zal 'mannin' heten, omdat zij uit de man genomen is. 24 Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en zij zullen tot één vlees zijn.
Het voornaamste belang van huwelijk en gezinsleven en het welzijn van de mens en Gods doel komen erin tot uiting dat dit de eerste stap is die God nam na de schepping van de hof van Eden en Adam en Eva. De gehele mensheid is ontstaan door het sluiten van die ene verbintenis.
Laten we Handelingen 17 opslaan, zodat we dit rechtstreeks vanuit Gods woord kunnen zien. De apostel Paulus is de spreker.
Handelingen 17:26 Hij heeft uit één enkele [Statenvertaling: uit ééne bloede] het gehele menselijke geslacht gemaakt om op de ganse oppervlakte der aarde te wonen en Hij heeft de hun toegemeten tijden en de grenzen van hun woonplaatsen bepaald,
Het doet er niet toe wat uw nationaliteit is, wat uw geslacht is, wat uw ras is, welke taal u spreekt. Iedereen van ons is in deze zin verwant aan ieder ander, omdat "die ene enkele" [die ééne bloede] Adam was. Toen Eva werd geschapen, kreeg zij deel aan het bloed dat in Adam was. Daarom kon Paulus zeggen "ééne bloede". Niet twee. Eén. De mens begon als één, en als u dat begrijpt, het komt uiteindelijk zover dat we weer "één" worden, maar op dit moment zijn we bij lange na niet één.
In Jesaja 1 spreekt God tot Israël alsof Hij hun Vader is en zij Zijn opstandige kinderen. Daarmee voorziet Hij in een relatie als basis voor hetgeen Hij in de rest van het boek verlangt. Het gezin voorziet in het fundament van iedere cultuur op aarde. Zelfs van groter belang, maar door de meeste mensen veel minder ingezien, is dat het menselijke gezinsleven ons voorziet van veel relatiemogelijkheden om ons te helpen ons voor te bereiden op het gezinsleven in het Koninkrijk van God.
Vader, moeder en kinderen vormen de basis van een normale familie, zoals God die ontwierp, maar de relatie strekt zich vanuit die basis uit tot diverse generaties van mensen, waarvan sommigen geen bloedverwantschap met elkaar hebben, maar door een verbintenis — de huwelijksverbintenis — deel van een familie worden. Een groter familiegeheel omvat dus grootouders, tantes, ooms, diverse generaties neven en nichten, en ook zwagers en schoonzusters.
Laten we nog een vers opslaan, Galaten 4:26, waar we een aanwijzing krijgen over een geestelijk aspect verbonden aan het gezin.
Galaten 4:26 Maar het hemelse Jeruzalem is vrij; en dat is onze moeder.
Geestelijk is het Jeruzalem boven de moeder van ons allemaal. Geestelijk hebben we ook een Vader die in de hemel is. We hebben een moeder, broers en zusters die geen bloedverwantschap met ons hebben, maar door een verbond — het Nieuwe Verbond en een gemeenschappelijke geest — met ons verwant zijn.
Hebt u in dit boek ooit opgemerkt dat God typisch door middel van families werkt?
Galaten 3:29 Indien gij nu van Christus zijt, dan zijt gij zaad [of nakomelingen] van Abraham, en naar de belofte erfgenamen.
Fysiek wordt Abraham gerekend als de vader van de Israëlitische volkeren, en aan hem werden de beloften gegeven. Daarnaast wordt hij geestelijk gezien als de menselijke vader van het "Israël van God", dat de kerk is die de beloften die hem werden gegeven, zal beërven.
God koos ervoor door de familie van Levi te werken door hen tot priesters in Israël aan te stellen. Zij werden zo de geestelijke leraren van de nakomelingen van Abraham. Mozes en Aäron waren broers. God koos de familie van Aäron binnen de familie van Levi om hogepriester in Israël te zijn; deze moest toezicht houden op het geestelijke onderwijs aan Israël. Hij koos de familie van David binnen de familie van Juda om koning te zijn en Gods bestuur over Israël uit te oefenen.
Jezus en Johannes de Doper waren neven. Jezus' broers, Jacobus en Judas, waren apostelen, en elk van hen schreef een boek uit de bijbel. Onder de oorspronkelijke apostelen van Jezus waren Petrus en Andreas broers, evenals Jacobus en Johannes, aan wie Jezus de bijnaam "zonen des donders" gaf. Het is interessant dat deze twee — Jacobus en Johannes — ook neven van Jezus schijnen te zijn geweest, omdat hun moeder de zuster was van Maria, de moeder van Jezus.
Gods manier van werken geeft hiermee een duidelijk bewijs van het belang van familierelaties en we moeten daar aandacht aan schenken. Dit patroon is ons als instructie gegeven, maar met welk doel?
Laten we Johannes 17:17-23 opslaan. Dit zijn praktisch de laatste woorden die Jezus voor Zijn kruisiging sprak. Het is een gebed en het is een gebed waarin Hij niet zo ver voor de woorden van Hem die we gaan lezen zei, dat Hij voor ons bad. Die "ons" hier duidt op hen die na de apostelen kwamen — zij die de woorden zouden lezen die de apostelen schreven. Dat zijn wij dus en zij die aan ons in de tijd vooraf gingen, helemaal terug tot aan de tijd van de apostelen.
Johannes 17:17-21 Heilig hen in uw waarheid; uw woord is de waarheid. 18 Gelijk Gij Mij gezonden hebt in de wereld, heb ook Ik hen gezonden in de wereld; 19 en Ik heilig Mijzelf voor hen, opdat ook zij geheiligd mogen zijn in waarheid. 20 En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen, die door hun woord in Mij geloven, 21 opdat zij allen één zijn, gelijk Gij, Vader, in Mij en Ik in U, dat ook zij in Ons zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt.
U begrijpt zeer zeker wel, dat als Hij zegt "opdat zij allen één zijn", Hij het er niet over heeft dat we allemaal één wezen zullen zijn. We zijn afzonderlijke kinderen, allemaal deel uitmakend van één familie, één van zin, één van gevoelens, één in karakter, één in perspectief.
Johannes 17:21-22 opdat zij allen één zijn, gelijk Gij, Vader, in Mij en Ik in U, dat ook zij in Ons zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt. 22 En de heerlijkheid, die Gij Mij gegeven hebt, heb Ik hun gegeven, opdat zij één zijn, gelijk Wij één zijn:
Weet u wat die heerlijkheid is? Dat is dit boek — het woord van God. Dat is de basis om één met God te worden. Dat boek laat ons zien hoe we dat kunnen worden.
Johannes 17:23a Ik in hen en Gij in Mij, dat zij volmaakt zijn tot één, ...
Weet u wat dat "één" is? Dat is één gezin. De kerk is als het ware onze introductie tot dat ene gezin. De taak van de kerk is ons op te voeden, zodat we één in denken kunnen worden met Jezus Christus en met Zijn Vader en God. Dat is de enige manier waarop we ooit "één" zullen worden. Het is alsof we allemaal gelijke instructie krijgen over hoe de Vader in elkaar zit en hoe Christus in elkaar zit, zodat ons leven en onze houding en ons gedrag gevormd kunnen gaan worden naar wat Zij zouden zijn, als Zij in de omstandigheden zouden leven waarin wij nu leven.
Johannes 17:23 Ik in hen en Gij in Mij, dat zij volmaakt zijn tot één, opdat de wereld erkenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en dat Gij hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt.
We gaan steeds sterker deel uitmaken van een familie die uiting geeft aan Gods waarheid in houding, gedrag, perspectief en doel. Familie is een type van eenheid. Ze lijken op elkaar. Ze denken op soortgelijke manier. Ze handelen op soortgelijke manier. Dit wordt allemaal gekarakteriseerd in het woord "familie".
Mijn Readers Digest Encyclopedic Dictionary zegt dat het woord familie het volgende betekent: "Elke klasse of groep van soortgelijke of verwante dingen." Met betrekking tot een familie van talen zegt het: "Een groep van talen met zekere gemeenschappelijke karakteristieken die verondersteld worden van een gemeenschappelijke ouder afkomstig te zijn." Gemeenschappelijke karakteristieken zijn de kenmerken van een familie.
Zijn er enkele aanwijzingen om te weten waar wij, Israël, als natie in dit opzicht naar op weg zijn? Ik kan u geen statistieken geven van alle Israëlitische naties, maar ik kan u er enkele geven voor de Verenigde Staten van Amerika en misschien ook een paar voor Brittannië, omdat ik daar gemakkelijke toegang toe heb.
In augustus verscheen er een nieuwsrapport in The Washington Times op het internet, dat duidelijke aanwijzingen gaf voor de vernietiging van het gezinsleven. De bron van het artikel was een rapport van het Centraal Bureau voor de Statistiek waarin volgens de meeste mensen slechts wat droge statistieken staan over het Amerikaanse gezin. De standaard algemene opvatting van een typisch Amerikaans huishouden is vader, moeder en één of twee kinderen — "de basisfamilie" zoals het algemeen wordt genoemd.
Oudere bevolkingsstatistieken uit de geschiedenis van de Verenigde Staten verschaffen ons vrij harde cijfers dat de basisfamilie altijd het grootste segment heeft uitgemaakt van een breed scala aan vormen van samenleven die volgens de regering als een huishouden worden beschouwd. Maar dat model van gezinsleven als het grootste segment is in de laatste vijftig jaar achteruitgegaan en in het jaar 2000 werd een grens overschreden. De basisfamilie kwam voor het eerst in de Amerikaanse geschiedenis op de tweede plaats te staan.
Nog tot in 1990 lieten de statistieken 25 miljoen huishoudens zien die uit een basisfamilie bestonden. In het jaar 2000 echter was die categorie, ondanks een vrij belangrijke groei in de algehele bevolking, 500.000 eenheden kleiner geworden en kwam daarmee op de tweede plaats te staan, achter de huishoudens bestaande uit een alleenstaande volwassene. Die categorie telde in 2000 27 miljoen eenheden. U kunt zien dat de kloof al veelbetekenend is.
Op de derde plaats: In 1990 waren er 20 miljoen huishoudens bestaande uit een gehuwd stel zonder kinderen. Die categorie behield in het jaar 2000 zijn derde plaats, maar het aantal was gegroeid tot 22 miljoen, erop duidend dat een groeiend aantal gehuwde stellen het hebben van kinderen niet als een hoge prioriteit beschouwt. Die trend schijnt nu stevig te zijn ingezet als een belangrijk deel van de structuur van de Amerikaanse maatschappij.
Ene Mr. Peter Fancese, die dit soort trends bijhoudt voor de marketingfirma Olgilvy and Mather, die ook oprichter is van het American Demographics Magazine, heeft vijfendertig jaar lang de demografische ontwikkelingen in de Verenigde Staten gevolgd. Hij zegt: "Het aantal huishoudens bestaande uit alleenstaande volwassenen blijft groeien en kan in 2010 wel 34 miljoen bedragen." Dat zou een aanzienlijke toename zijn van 7 miljoen eenheden in de tijd van zo'n tien jaar.
Ziet u dat er een revolutie plaatsvindt in het Amerikaanse leven? Er is niet één oorzaak aan te wijzen die achter al deze dingen zit, maar het bewijs wordt steeds sterker dat er een revolutie in het Amerikaanse leven plaatsvindt; maar dit is geen revolutie die grotere vrijheden met zich meebrengt, maar juist grotere slavernij. Het is niet echt een rustige revolutie, omdat als we deze ontwikkeling eenmaal in de statistieken zien, het duidelijk wordt dat als de dingen niet veranderen, en wel op vrij korte termijn, we in de Verenigde Staten op een belangrijke, sociale ramp afstevenen. We zullen verderop in deze preek zien waarom dat zo is.
In de Verenigde Staten wordt het gezin van binnenuit vernietigd door een kanker van veronachtzaming van de echte waarden die hechte gezinnen voortbrengen — waarden die respect hebben voor de waarde van het leven en trouw produceren aan juiste gedragsprincipes, zodat er zonder angst en omgeven door een overvloed aan liefde kan worden geleefd.
Ik ga u enige statistieken geven die laten zien dat het uiteenvallen van het gezin in sterke mate bijdraagt aan wat er in cultureel opzicht binnen de Verenigde Staten plaatsvindt. De getallen zijn ontleend aan een artikel uit The Washington Times¸ gedateerd 3 april 1993. Ze zijn dus meer dan tien jaar oud, maar sinds die tijd is het alleen maar erger geworden.
Tussen 1960 en 1993 is de bevolking van de Verenigde Staten met 41 procent toegenomen. Misdaden samengaand met geweld namen echter met 560 procent toe. Onwettige geboorten namen met 400 procent toe. Het aantal echtscheidingen verviervoudigde. Het percentage kinderen dat in een één-ouder gezin leeft verdrievoudigde. Zelfmoord onder tieners is meer dan verdubbeld.
In de tijd na de Tweede Wereldoorlog groeide 80 procent van de kinderen op in een gezin met twee biologische ouders. Tegen 1980 [zo'n 25 jaar later] was dit gedaald tot 50 procent. In 1960 werd 5 procent van de kinderen buitenechtelijk geboren. In 1990 was dat over de gehele bevolking genomen 27 procent, maar onder de zwarten werd een verbazingwekkend percentage van 57 van alle baby's buitenechtelijk geboren.
In een tiental jaren — de 60-er jaren — steeg het aantal kinderen onder ongehuwde moeders met een verbazingwekkende 102 procent. In de 70-er jaren steeg het nog eens met 72 procent en in de 80-er jaren met 52 procent. Zeventig procent van de jeugdcriminelen die in de Verenigde Staten gevangen zat, kwam uit een gebroken gezin.
Wat denkt u dat ze in de gevangenis leren? Hoe ze achtenswaardige staatsburgers van de Verenigde Staten kunnen worden?
Senator Daniel Patrick Moynihan, een Democraat uit de staat New York — de man die het verband tussen het uiteenvallen van het gezin en armoede ontdekte — merkt nu op dat er in het land een tendens bestaat om datgene "normaal te vinden" wat vroeger als afwijkend gedrag werd beschouwd. Eén van deze dingen is dat men het alleenstaande ouderschap even (ondanks alle bewijzen van de pijnlijke consequenties daarvan) acceptabel vindt als een relatie bestaande uit twee ouders.
Gemeente, we zijn getuige van het ineenstorten van de Verenigde Staten van Amerika. Hoe lang dat zal gaan duren, weet ik niet, maar het bewijs is in onze cultuur aanwezig en uiteenvallende huwelijken leveren hieraan de grootste bijdrage.
Efeziërs 6:1-4 Kinderen, weest uw ouders gehoorzaam [in de Here], want dat is recht. 2 Eer uw vader en uw moeder — dit is immers het eerste gebod, met een belofte — 3 opdat het u welga en gij lang leeft op aarde. 4 En gij, Vaders, verbittert uw kinderen niet, maar voedt hen op in de tucht en in de terechtwijzing des Heren.
Het algemene onderwerp van de brief aan de Efeziërs is eenheid. Deze brief houdt zich voornamelijk bezig met eenheid met God en eenheid binnen de kerk. Waarom zou Paulus deze aansporing betreffende het gezinsleven in deze brief opnemen? Het antwoord is omdat binnen het gezin juiste principes betreffende eenheid worden geleerd. Goddelijke eenheid is het product van liefde en loyaliteit, en waar worden we verondersteld liefde en loyaliteit te leren? We weten heel goed waar dat verondersteld wordt te worden geleerd. Dat wordt door kinderen geleerd als ze zien dat hun ouders elkaar liefhebben.
Het gezin werd door God bedoeld om te voorzien in een omgeving waarin kinderen werden grootgebracht. Grootbrengen heeft in zich de betekenis van voeden; het is echter voeden met nog heel wat meer ernaast, omdat het ook de betekenis van training in zich heeft, samengaand met liefdevolle zorg. Dit betekent dat het echte grootbrengen een houding van bezorgdheid in zich heeft voor het voortdurende welzijn van al de gezinsleden en uit is op eindresultaten in de kinderen die positief zijn en in overeenstemming met de hoge standaards van gedrag die God heeft gesteld.
Let erop dat Paulus de vaders rechtstreeks aanspoort. Waarom? Allereerst omdat God de vaders voornamelijk verantwoordelijk houdt, omdat God hen tot hoofd van het gezin heeft aangesteld. Maar de meeste mannen in deze tijd hebben een tragische tekortkoming in hun houding, in het bijzonder jegens kinderen, omdat in het denken van de man de vrouw voornamelijk verantwoordelijk is. Zij is dat niet! Maar mannen worden met dat verkeerde concept gevoed en ontwikkelen een sterke neiging om de gezinsverantwoordelijkheden te negeren; ze geven de kinderen alleen maar "een aai over de bol en wat beloftes".
Is het u ooit opgevallen in gezinsshows op de televisie dat de vader bijna altijd wordt uitgebeeld als een niet-begrijpende domme sul? Wie weet? Dat zou best een aardig correct beeld kunnen zijn. Ik weet het niet, maar ik hoop dat het bij u thuis niet op die manier toegaat.
Dit betekent niet dat moeders geen tekortkomingen hebben in hun gedrag en houding jegens kinderen. Maar het schijnt heel gemakkelijk voor vaders om hun kinderen te frustreren door veronachtzaming of door geïrriteerde, ongeduldige uitbarstingen van boosheid die resulteren in onterechte strengheid, onrechtvaardigheid in oordeel, soms zelfs wreedheid, voorkeur, onderdrukking, sarcasme, spot en misbruik van verantwoordelijkheid.
Grootbrengen is voeden en zorgen met duidelijke doelen in het hoofd, en de vader moet er de belangrijkste rol in spelen, in het bijzonder in het erop toezien dat het wordt gedaan. De vernietiging van de vaderrol in het gezinsleven van het zwarte deel van onze bevolking wordt door de sociologen duidelijk gezien als de voornaamste oorzaak van de hoge misdaadcijfers, hoge geboortecijfers van kinderen van ongehuwde moeders en lage studieresultaten onder de zwarte jeugd.
Deuteronomium 6:6-9 Wat ik u heden gebied, zal in uw hart zijn, 7 gij zult het uw kinderen inprenten en daarover spreken, wanneer gij in uw huis zit, wanneer gij onderweg zijt, wanneer gij nederligt en wanneer gij opstaat. 8 Gij zult het ook tot een teken op uw hand binden en het zal u een voorhoofdsband tussen uw ogen zijn, 9 en gij zult ze schrijven op de deurposten van uw huis en aan uw poorten.
Dit is een algemene uitspraak over de verantwoordelijkheid van beide ouders. Deze serie verzen zegt dat ouders 24 uur per dag, zeven dagen per week, ouders dienen te zijn. Begrijpt u, gemeente, dat u kinderen aan het voorbereiden bent om kinderen van God te worden? Dat is een ontzagwekkende verantwoordelijkheid.
Denk eens na over het volgende. Als een jonge man in militaire dienst opkomt, begint zijn "grootbrengen" als [opleiding tot] soldaat. Alles in de basisopleiding wordt speciaal op de manier gedaan waarvan de leiders hebben bepaald dat die de beste is om de allerbeste soldaat voort te brengen. Dag en nacht wordt de recruut door zijn superieuren onder discipline gehouden, omdat zij het belangrijk vinden wat zij voortbrengen, omdat het voortbestaan van de natie heel goed kan afhangen van de kwaliteiten die door hun handhaving van orde wordt voortgebracht. Tijdens de basisopleiding krijgt de recruut te maken met een krachtige en goed gedefinieerde structuur van autoriteit die duidelijk zicht heeft op haar verantwoordelijkheden en zij zijn vastbesloten zich daar aan te houden.
Ik denk dat we in staat moeten zijn te zien dat er een parallel is tussen het militaire apparaat en een gezin waarin kinderen worden geboren. Het specifieke doel van elk is zeer zeker verschillend, net als de houdingen en de methoden die worden toegepast, maar evenals het militaire apparaat moet het gezin een kwaliteitsproduct voortbrengen, omdat het voortbestaan van de natie van dat product afhangt. Als natie schieten we tekort en die statistieken over het gezinsleven zijn een duidelijk bewijs van de kanker die de kracht van deze natie wegvreet.
Wat gebeurde er? Hoe gebeurde het? Ik heb u reeds verteld hoe het gebeurde. Het is grotendeels een zaak van veronachtzaming en negeren van dit boek [de bijbel]. Het is een veronachtzaming van verantwoordelijkheid en het negeren van wat God zegt over de belangrijke rol die ouders in dit opzicht hebben met betrekking tot de kracht van een natie, en de zegeningen die de natie van God zal ontvangen omdat zij hun verantwoordelijkheden nakomen.
U zult zich nog wel herinneren dat ik een aantal jaren geleden voor een aantal preken materiaal putte uit een boek met de titel The Fourth Turning. In dat boek onderzochten de auteurs 600 jaar Britse en Amerikaanse geschiedenis. Ze gaven een overzicht van een serie zich herhalende typische gebeurtenissen die in die tijd plaatsvonden. De auteurs, Strauss en Howe, die deel uitmaken van de faculteit aan de universiteit van Chicago, lieten zien dat er duidelijk bewijs bestaat voor een helder te definiëren cyclus van 80 tot 100 jaar waarin het gezinsleven in deze naties en de houding ten opzichte van het opvoeden van kinderen, vier duidelijk te onderscheiden fases in de Britse en Amerikaanse cultuur voorbrachten. Ze vergeleken deze culturele fases met de vier seizoenen van het jaar.
Het voorjaar is een periode waarin er binnen de cultuur nieuwe schoonheid tot stand komt en zich een vreedzame hoop ontwikkelt. De zomer is een periode waarin de cultuur bloeit en er voorspoed heerst. De herfst vertegenwoordigt een periode van sociaal uit elkaar vallen, waarin de cultuur van binnenuit begint te vervallen doordat het morele besef zich niet langer houdt aan de vroegere hoge standaards. Deze periode loopt op zijn beurt uit op een winter die pijnlijke crises van oorlog met zich meebrengt.
In de tijd dat ik die preken gaf was ik het meest geïnteresseerd in het uiteenvallen tijdens de herfst, omdat we toen in die fase leefden, en in de wintercrisisperiode, omdat onze cultuur (naar de voorspelling van Strauss en Howe) die wintercrisis omstreeks 2005 zou bereiken. Ze zeiden niet dat 2005, onmiddellijk bij het aanbreken ervan, ons in de greep van een nationale crisis zou brengen, maar veeleer dat tegen die tijd — dit jaar — de deur open zou staan voor de crisis die misschien nog wel 5, 10 of 20 jaar zou kunnen uitblijven.
De winter start gewoonlijk niet abrupt met een hevige sneeuwstorm die anderhalve meter sneeuw met zich meebrengt. De winter bouwt zich langzamerhand op. Dat is wat ze zeggen. Zij dachten dat tegen het jaar 2005 ongeveer alles op zijn plaats zou staan, zodat de deur voor de crisis die komen zal, zich kon openen. Ze zeiden dat we dan, omstreeks 2005, zouden gaan zien dat de rekening voor onze eerdere onachtzaamheid in de tweede en derde fases betaald moet worden.
Ze voorspelden ook dat omstreeks dat jaar 2005 we een klein aantal positieve veranderingen zouden kunnen gaan waarnemen, in het bijzonder met betrekking tot gezin en kinderopvoeding. Gemeente, enkele van die kleine veranderingen in houding ten opzichte van kinderopvoeding (of het gebrek daaraan) van hun "babyboom"ouders en grootouders zijn op weg om terug te gaan naar meer "ouderwetse" methoden. Zoals de auteurs voorspelden, zal het niet genoeg zijn om de crisis te voorkomen, maar het zal de kinderen voortbrengen die geschikt zullen zijn, voorbereid zullen zijn voor de volgende voorjaarsperiode. Die kinderen die op de juiste wijze zullen worden grootgebracht, zullen de leiders van de volgende generatie zijn.
Jeremia 30:4-7 Dit nu zijn de woorden die de HERE over Israël en Juda gesproken heeft. 5 Want zo zegt de HERE: Angstgeschrei horen wij, schrik en geen heil. 6 Vraagt toch, ziet, of een man baart; waarom zie Ik iedere man met zijn handen aan zijn heupen als een barende en heeft elk gelaat een lijkkleur gekregen? 7 Wee, want groot is die dag, zonder weerga; een tijd van benauwdheid is het voor Jakob [of Israël]; maar daaruit zal hij gered worden.
Een hele serie van huidige gebeurtenissen van over de gehele wereld geeft een duidelijk bewijs dat dit de crisis is die op ons afkomt. We kunnen dit vergelijken met iets dat Jezus in Mattheüs 24:36 zei.
Mattheüs 24:36-38 Doch van die dag en van die ure weet niemand, ook de engelen der hemelen niet, ook de Zoon niet, maar de Vader alleen. 37 Want zoals het was in de dagen van Noach, zo zal de komst van de Zoon des mensen zijn. 38 Want zoals zij in [die] dagen vóór de zondvloed waren, etende en drinkende, huwende en ten huwelijk gevende, tot op de dag, waarop Noach in de ark ging,
Jezus zei dat de tijdsperiode vlak voor de grote crisis tegen het einde van deze wereld [dit tijdperk] gekarakteriseerd zou worden door een soortgelijk gedrag als in de tijdsperiode voorafgaande aan de zondvloed. Zijn globale uitspraak wordt algemeen begrepen erop te duiden dat het leven min of meer normaal doorgaat, waarbij weinig aandacht wordt besteed aan de algemene morele en geestelijke conditie die in die tijd zal heersen.
Iets dat in Genesis 6:1-2 onder woorden wordt gebracht is met betrekking tot deze preek interessant. Zoals u weet was dit vlak voor de zondvloed. Dit was vlak voordat Noach de opdracht kreeg de ark te bouwen, die er uiteindelijk toe leidde dat zijn leven en dat van zijn gezin werd gered.
Genesis 6:1-2 Toen de mensen zich op de aarde begonnen te vermenigvuldigen en hun dochters geboren werden, 2 zagen de zonen Gods, dat de dochters der mensen schoon waren, en zij namen zich daaruit vrouwen, wie zij maar verkozen.
God noemt specifiek het huwelijk uit de periode voor de zondvloed — het instituut huwelijk dat ontspoorde — en de gevolgtrekking die we hieruit kunnen maken is dat wat Hij zegt er heel sterk op duidt dat het uitzonderlijk negatieve dingen waren die Hem ertoe brachten die vloed over de aarde te laten komen. Het geeft een sterke aanwijzing dat als het huwelijksleven en het gezinsleven tot een bepaald niveau ontaarden, zodat er geen hoop meer is dat de Israëlitische cultuur zich kan herstellen, God tussenbeide komt en de krachten van Zijn corrigerende straf loslaat.
Wat was de oorzaak van de vernietiging van de kwaliteit van datgene dat het huwelijks- en gezinsleven tot aan het eind van de 50-er, begin 60-er jaren had voortgebracht? Daarvoor is niet één factor aan te wijzen, maar minstens vijf die gedurende verscheidene tientallen jaren samenwerkten in het voortbrengen van houdingen en het daaruit resulterende gedrag dat op subtiele wijze het gezinsleven uit elkaar scheurde. Ik zal u deze vijf geven. Ik heb ze ontleend aan het maartnummer van 2005 van het Whistleblower magazine. Het gehele nummer was een uiteenzetting van deze factoren.
Ik ga u in deze preek geen oplossingen geven. Ik vraag u alleen maar uzelf te vergelijken met de bronnen van deze houdingen en uzelf te onderzoeken, omdat ik denk dat u in het algemeen wel weet wat u moet doen. Het probleem ligt in de uitvoering. Deze factoren hebben hun invloed op ons allemaal gehad. Ik wil dat we zien dat deze factoren op ons hebben ingewerkt, waardoor onze huwelijken moeilijker werden. Andere preken zullen ongetwijfeld diverse specifieke aspecten van het gezinsleven en kinderopvoeding aan de orde stellen. Bent u bereid de tijd en de aandacht te geven waar uw kinderen recht op hebben en die God van ons verlangt hun te geven?
Gemeente, als we weten waarnaar we moeten kijken, kunnen we misschien de rechtvaardigingen vermijden en ons bekeren van datgene waarin we zijn tekortgeschoten om de juiste dingen te gaan doen. We kijken hier naar houdingen die zijn voortgebracht door gebeurtenissen die een zeer belangrijke invloed hadden. Ik wil u waarschuwen dat elk van deze houdingen iets is dat ons heimelijk besluipt en ons gedrag gaat beheersen, als we ze ook maar een beetje de kans daartoe geven. Die houdingen nemen we in ons op van de wereld en wat we altijd in gedachten moeten houden, is dat onze verantwoordelijkheid jegens God is, ongeacht wat ieder ander doet.
Whistleblower magazine somde vijf overheersende invloeden op. Auteur David Kupelian, die het hoofdartikel schreef, was van mening dat OORLOG de hoofdinvloed is geweest op de verslechtering van houding.
Deze vijf overheersende invloeden zijn:
- De eerste wereldoorlog
- De tweede wereldoorlog
- De Koreaanse oorlog
- De Vietnamoorlog
- De twee oorlogen in Irak
Oorlog is het hoofdbestanddeel of de hoofdfactor geweest in de voedingsbodem van houdingen die aanleiding gaven tot het ontstaan van de andere factoren. Tussen twee haakjes, ik hoorde Herbert Armstrong zo'n dertig tot veertig jaar geleden in een preek ooit praktisch dezelfde dingen suggereren. Hij meende met betrekking tot de achteruitgang van het moreel besef in de Verenigde Staten, dat dit zijn basis had in de eerste wereldoorlog, die de "Roaring Twenties" [de woelige 20-er jaren] voortbrachten. Die heeft ongetwijfeld een hoofdbijdrage geleverd. Het is echter niet degene die ik persoonlijk als de meest invloedrijke kies, maar deze heeft zeker een hoofdbijdrage geleverd. De andere schrijvers in hetzelfde nummer suggereren de volgende:
Nummer 1: De feministische beweging
Nummer 2: Het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht
Nummer 3: Echtscheiding zonder schuldtoekenning
Ik hoorde eens de zoon van Ronald Reagan op de radio zeggen dat zijn vader over al de politieke besluiten die hij ooit had moeten nemen, degene die hij het meest betreurde, was het in Californië tekenen van de wet op "echtscheiding zonder schuldtoekenning". Hij was van mening dat deze meer had bijgedragen aan de ondergang van de Verenigde Staten dan misschien wel enig ander iets. Zo dacht hij erover.
Nummer 4: Het door de kerken achterwege laten van geestelijk leiderschap.
Ik las ergens dat een kerkpastor schreef, dat de kerk er heel goed in was geworden om wijn in water te veranderen. Dat schreef hij reeds in de 60-er jaren.
Nummer 5: De invloedrijke liberale politieke media met hun visie op opvoeding en onderwijs, gecombineerd met een economie waarin men het rustig aan doet en op krediet leeft.
Oorlog heeft het effect om nihilisme voort te brengen, dat door degenen die overleven mee naar huis wordt gebracht. Van alle psychologische effecten van oorlog heeft angst, gecombineerd met cynisme, de grootste invloed, en dat type en niveau van angst dwingt iemand in actie te komen voor zijn persoonlijke veiligheid. De nadruk ligt op persoonlijke. Met andere woorden deze brengt iemand halsoverkop tot een heel intense zelfgerichtheid. "Je moet zorgen voor nummer één!"
Als we verder zouden gaan om al deze effecten te onderzoeken, zouden we zien dat elk van hen in essentie bijdraagt aan hetzelfde: narcisme, nihilisme, zelfgerichtheid, het uiteendrijven van gezinnen, zodat de mensen onwillig worden zich de zelfopofferingen te getroosten die nodig zijn om werkelijk positief bij te dragen aan een rotsvast gezin en kinderen die de juiste waarden hebben.
Oorlog brengt mensen ertoe voordeel te trekken uit wat dan ook maar enige hoop kan geven. Het draagt ertoe bij dat mensen zich aan het leven vastklampen en dat morele waarden vernietigd worden. Ingetogenheid wordt verlaten omdat mensen in het algemeen als thema van hun leven aannemen dat ze de dingen moeten hebben terwijl het allemaal nog goed gaat. Maar nogmaals, als we ze allemaal zouden bekijken, zouden we zien dat ze allemaal de mensen plotseling in dezelfde algemene richting drijven. Dat is "ieder voor zich". De essentie van liefde is zelfopoffering. Je denkt dan niet aan jezelf. Je geeft datgene op waarvan je denkt dat het je recht is, en je dient, helpt en geeft aan anderen. Dat wordt door liefde en loyaliteit binnen het gezin voortgebracht.
Neem ze alle vijf bij elkaar en je weet wat het langetermijneffect is. Moreel besef komt nooit terug op het niveau waar het eerder was. De bewegingsrichting van moreel besef is op elk van deze gebieden altijd omlaag, omdat zelfgerichtheid zo sterk wordt verhoogd.
Ik zei dat ik helemaal geen oplossingen zou geven. Ik wil alleen maar dat we zien waar de problemen zich zullen voordoen. We nemen de dingen die gebeuren in ons op, waarna we deze in ons dagelijks leven in praktijk gaan brengen.
Laten we het boek Jeremia opslaan. We begonnen met Jesaja, hoofdstuk 1, waar God een waarschuwing gaf, omdat Zijn kinderen Hem verlieten en niet langer naar Hem keken om raad en voor hulp. Nu hebben we Jeremia, die ongeveer een generatie na Jesaja leefde. In Jeremia 9 is in feite Jeremia de spreker. Hij was zo ontmoedigd door wat hij in Juda zag dat het hem tot tranen bewoog.
Jeremia 9:2-9 Ach, dat ik in de woestijn een nachtverblijf voor reizigers wist, dat ik mijn volk kon verlaten en van hen weggaan; [Hij was zo ziek van het kijken naar wat er gaande was en hij voelde zich machteloos om er iets aan te doen.] want allen zijn zij echtbrekers, een troep trouwelozen; 3 zij spannen hun tong als hun leugenboog en niet naar billijkheid oefenen zij de macht in het land, [Waarmee is God bezig? Hij schept een gezin dat door waarheid wordt geheiligd. Dat is het rotsvaste fundament van hun leven.] want van het ene kwaad gaan zij over op het andere, en Mij willen zij niet kennen, luidt het woord des HEREN. 4 Neemt u in acht, een ieder voor zijn naaste, en stelt op niet één broeder uw vertrouwen, want iedere broeder is een aartsbedrieger, [Geeft ons dat geen idee van dingen die gewoon aan flarden worden gesneden? Waar is liefde? Waar is loyaliteit? Waar is verantwoordelijkheid?] en iedere vriend gaat rond met kwaadsprekerij. 5 De een leidt de ander om de tuin en waarheid spreken zij niet; zij hebben hun tong gewend aan leugen spreken, met draaierij matten zij zich af. [We zien dat hun denken zich alleen bezighoudt met het voldoen aan hun eigen verlangens. Alles draait om zelfvoldoening. Neem de ander te pakken voordat hij jou te pakken neemt.] 6 Hier woont onderdrukking op onderdrukking, bedrog op bedrog; zij weigeren Mij te kennen, luidt het woord des HEREN. 7 Daarom, zo zegt de HERE der heerscharen: Zie, Ik smelt en toets hen, want hoe moet Ik doen ten aanzien van de dochter mijns volks? 8 Een moordende pijl is hun tong, die bedrog spreekt; met zijn mond spreekt men van vrede met zijn naaste, doch in zijn binnenste legt men zijn hinderlaag. 9 Zou Ik hierover aan hen geen bezoeking doen, [Hij bedoelt bezoeking met corrigerende straffen.] luidt het woord des HEREN, of zou Ik aan een volk als dit Mij niet wreken?
Denkt u dat dit niet van toepassing is op de Verenigde Staten van Amerika en op alle Israëlitische naties? Dit werd voor ons geschreven.
Jeremia 9:13-16 De HERE zegt: Omdat zij mijn wet verlaten hebben, die Ik hun had voorgelegd en niet aan mijn stem gehoor gegeven noch daarnaar gewandeld hebben, 14 maar gewandeld hebben naar de verstoktheid van hun hart, achter de Baäls aan, zoals hun vaderen hun hadden geleerd. 15 Daarom, zo zegt de HERE der heerscharen, de God van Israël: Zie, Ik spijzig hen met alsem, Ik drenk hen met gifsap; 16 Ik verstrooi hen onder de volkeren die zij niet kennen, zij noch hun vaderen, Ik zend hun het zwaard achterna, totdat Ik aan hen een einde zal gemaakt hebben.
God liegt niet. Hij houdt Zich aan Zijn woord. Gezinnen vallen totaal uiteen en het wordt alleen maar erger. Gemeente, wees dankbaar voor wat u heeft. Dank God voor Zijn barmhartigheid, dat u de gelegenheid hebt om de tijd die u hebt, te benutten om wat voor veranderingen dan ook maar nodig zijn aan te brengen om een sterk gezin voort te brengen dat Hem verheerlijkt.